fot. archiwum

26 marca 2025 roku, przeżywszy 104 lata, zmarł Edmund Bałka z Szubina. Był najstarszym mieszkańcem gminy Szubin.

Śp. Edmund Bałka urodził się 23 listopada 1920 roku w Szubinie. Był najmłodszym synem Jadwigi, z domu Miłosiernej,
pochodzącej z Dębogóry w gminie Kcynia i Tomasza z Szaradowa, który był powstańcem wielkopolskim. Starsze rodzeństwo Edmunda to Franciszek, Józef, Stanisława i Kazimiera . Razem z rodziną mieszkał w majątku Szubin-Wieś przy browarze. Dziś jest to już teren miejski. Kiedy Edmund skończył siedem lat, rozpoczął naukę w siedmioklasowej Szkole Podstawowej im. Władysława Jagiełły w Szubinie. Śpiewał w szkolnym chórze, grał w orkiestrze Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej na puzonie. Później pojawił się jeszcze akordeon, a kiedy instrument był już dla starszego mężczyzny za ciężki, przyszedł czas na organy.

Świadectwo ukończenia szkoły otrzymał w 1934 roku. Przez kolejne trzy lata mieszkał z rodzicami w domu rodzinnym. W
kwietniu 1937 roku, za zgodą rodziców i za sprawą skierowania przez nauczyciela ze szkoły podstawowej, a jednocześnie
byłego oficera wojska polskiego porucznika Józefa Bartoszka , młody Edmund został skierowany do Szkoły Wojskowej dla
Małoletnich im. Józefa Piłsudskiego w Śremie. Przysięgę, w obecności rodziców, złożył w lipcu 1938 roku, a po niej trafił do
Lwowa. W marcu 1939 roku, 20. batalion, do którego należał Edmund Bałka , skoncentrowano w rejon Kowla, Równego i
Sarn na Wołyniu w celu uzupełnienia budowy i nadzoru budynków na tych terenach. Wybuch II wojny światowej przekreślił
marzenia młodego chłopaka o tym, aby wstąpić do Marynarki Wojennej i pływać na M/S Batorym. Po trzech miesiącach
wojennej niewoli, już w grudniu 1939 roku, pan Edmund wrócił do Szubina-Wsi. W czasie wojny pracował, trafił do Niemiec,
potem przez teren Litwy do Smoleńska i Wołynia. Do Bydgoszczy wrócił 24 stycznia 1945 roku.

Po wyzwolnieu śp. Edmund Bałka rozpoczął pracę zawodową jako monter sezonowy przy naprawie linii telefonicznej w
Urzędzie Pocztowo-Telekomunikacyjnym w Szubinie. Pracował także w Państwowym Zakładzie Wychowawczym dla
Nieletnich w Szubinie w charakterze wychowawcy. Stamtąd, w maju 1950 roku, przeniósł się do pracy w Narodowym Banku
Polskim. 1 października 1951 roku Powiatowa Komenda Straży Pożarnej w Szubinie skierowała go na kurs dla podoficerów
pożarnictwa w Wojewódzkiej Szkole Pożarnictwa w Bydgoszczy. Już rok później, bo od 1 maja 1952 roku, Edmund Bałka
pracował w szubińskiej jednostce na stanowisku referenta zapobiegania pożarom. Od 10 kwietnia 1962 roku pracował w
Zakładowej Zawodowej Straży Pożarnej „Organika Zachem” w Bydgoszczy. 1 marca 1981 roku przeszedł na zasłużoną
emeryturę.

Śp. Edmund Bałka przez całe swoje życie aktywnie działał w sferze sportu. W 1946 roku wystąpił w reprezentacji
województwa bydgoskiego w meczu z reprezentacją Warszawy na zlocie młodzieży ZWM i strzelił jedyną, zwycięską bramkę
dla swojej drużyny. W latach 1948-1957 zmarły mieszkaniec Szubina grał w ZS Gwardia. W grudniu 1959 roku powstał LKS
Szubinianka. W tej drużynie śp. Edmund Bałka nie grał, ale przychodził na mecze i opowiadał młodym piłkarzom o historii
szubińskiej piłki nożnej. Mężczyzna otrzymał od sportowców pamiątkowy szalik Szubinianki. Na wniosek właśnie tego klubu,
w 2016 roku odebrał Honorowy Medal Sędziwoja z Szubina. Poza tym wyróżnieniem otrzymał też Złoty i Srebrny Medal Za
Zasługi dla Pożarnictwa.

W listopadzie 1952 roku Edmund Bałka ożenił się z Kazimierą Piechocką . Wspólnie wychowali czwórkę dzieci –
Barbarę, Jerzego, Marię i Marka. Miał cztery wnuczki ( Izabela, Kamila, Jagoda, Karolina ) i troje prawnucząt (Jakub,
Szymon i Dominika).

Powrót Drukuj

LOKALNY HIT

Sprawozdanie o wytwarzanych odpadach

500PLN

Ewidencja Importu Aut

2400 zł / rokPLN

Szkolenie z zakresu ochrony danych osobowych

79PLN

Szkolenie z Ochrony Przeciwpożarowej

79PLN

Zadaj pytanie

40PLN

Konsultacja środowiskowa

200 zł / 0,5 hPLN

Audyt środowiskowy

3000PLN

Praca na wysokości

60PLN